Wydawnictwo `e media` - Katalog książek dostępnych

Trzecia publikacja Ilony Ewy Urban (po tomiku „Zanurzona w kropli” i powieści „Droga do światła”). Tomik, w którym Autorka „szepcze o uciekającym czasie, podróżach i odkrywaniu siebie w widokach zza okna życia”.

Tomik został objęty patronatem przez następujące organizacje: Fabryka Równości, Homoseksualizm.org.pl, Replika, Muzeum Erotyzmu.

Ze słowa od Autorki:
Minęło już 20 lat, gdy po raz pierwszy wylądowałam na Teneryfie oddalonej o 1300 kilometrów od Półwyspu Iberyjskiego i jedyne 300 kilometrów od kontynentu afrykańskiego.
Moje pierwsze dni, pierwsze miesiące były pełne niespodzianek. Moje oczy napotykały pejzaż do tej pory całkowicie nieznany, bo wyspa to istny świat kontrastów. Ocean i jednocześnie wysokie góry, zieleń i błękit, nasłonecznione plaże i ośnieżone szczyty górskie. Magiczne lasy laurowe, niemal niekończące się wzgórza sosnowe i widoki wprost księżycowe uformowane z porozrzucanych skał wulkanicznych o przeróżnych kolorach. Wysmukłe kanaryjskie palmy górujące w pejzażu, kwitnące i owocujące kaktusy, których lepiej nie dotykać, i niska roślinność endemiczna zaadoptowana do suszy.
Nawet produkty i potrawy, które wszyscy znamy, połączone inaczej, niż wiemy od dziecka, mają inny smak. Moje usta rozkoszowały się wszystkim. Banany, mango, awokado, langusty, krewetki, przyprawy, zioła, wino – same afrodyzjaki, które sprawiają, że masz ochotę żyć i cieszyć się życiem. Jeść i degustować, kochać się z pasją i czuć się kochanym. Odkrywałam nowe przyjemności w dotyku, w pocałunkach i w miłości. Całe szczęście, że rozgrzane zmysły chłodzi lekki powiew wiatru znad oceanu i że można powrócić do rzeczywistości i rozpocząć gotowanie.
Ale uwaga, bo dania kuchni kanaryjskiej to bogactwo afrodyzjaków. Są bardzo łatwe w przygotowaniu i wykwintne w smakach, a gotowanie to wielka przyjemność i sama rozkosz.
Książka zawiera 95 oryginalnych przepisów według receptury szefa kuchni, specjalisty i eksperta w daniach kuchni kanaryjskiej, Don Pedro Rosa Nuñez.

Bohaterowie „Teorii Mgieł” dryfują przez życie w poszukiwaniu bliskości i zrozumienia. Samotność stanowiąca kluczowy kontekst ich dusznej egzystencji sprawia, że wraz ze zmieniającą się barwą otaczającego świata powstaje wokół nich mgła – pełna tajemnic, lepka i gęsta zasłona. We mgle trudno dostrzec ląd, dlatego ich naturalne pragnienie miłości skonfrontowane zostanie z towarzyszącymi człowiekowi od wieków, ukrytymi głęboko pod skórą, lekami i słabościami.

„Teoria mgieł” to niepokojącą, obfitującą w niedopowiedzenia mini-powieść, w której Autor bawi się słowami, niczym kolorowymi szkiełkami kalejdoskopu. Wciąga czytelników w niezwykle plastyczny, ale i mglisty świat, pełen niedookreślonych kształtów, przejaskrawionych barw i magicznych dźwięków. W trakcie lektury ta spowijająca wszystko mgła zaczyna powoli opadać, odsłaniając smutna prawdę o tym, jaką cenę przychodzi człowiekowi płacić za bycie artystą.

„Kwiat ze Wzgórza Wiosny” przenosi nas w zupełnie inny klimat. Po lekturze „Teorii Mgieł” to krótkie, autobiograficzne opowiadanie może sprawiać wrażenie, jakby znalazło się w książce przypadkiem. Czy tak jest w istocie?

WIOLETTA GRZEGORZEWSKA (ur. 9.02.1974 r. w Koziegłowach) – polska poetka, pochodzi z Rzeniszowa, kilkanaście lat mieszkała w Częstochowie, gdzie debiutowała na łamach lokalnych pism. W roku 2006 wyemigrowała z kraju do Anglii. Wydała tomy poetyckie: Wyobraźnia kontrolowana (1998), Parantele (2003), Orinoko (2008), Inne obroty, arkusz wierszy Ruchy Browna (2011) oraz dwujęzyczny zbiór wierszy Pamięć Smieny. Smena’s Memory (2011). Poza tym jej utwory były publikowane w kilkunastu antologiach. W 2008 roku poetka otrzymała Grand Prix za tom wierszy dla autorów po debiucie książkowym „Tyska Zima Poetycka”. Autorka prowadzi blog literacki Pamięć Smieny (http://pamiec-smieny.blogspot.co.uk/).

Notatnik z wyspy to współczesne silva rerum emigrantki, pamiętnik dokumentujący sześć lat pobytu Wioletty Grzegorzewskiej na wyspie Wight w Anglii. Czytelnik może obserwować intymny świat współczesnej „kobiety trzydziestoletniej”, poetki, matki, która zmaga się z nową rzeczywistością, uciekając często w swoje iluzoryczne światy: literatury, wspomnień, imaginacji, w których na plan pierwszy wysuwają się trzy postacie: babka, ojciec i profesor Kopf – być może alter ego autorki.

Grzegorzewskiej udało się stworzyć, zarówno w formie, jak i w treści zapisków, nową nieoczekiwaną definicję emigracji. Wyjazd na stałe z kraju i zamieszkanie na małej wyspie nad cieśniną Solent to nie tylko przekroczenie granic na mapie, ale także proces odwrotny. W tym lirycznym notatniku emigracja została pokazana jako próba zatarcia wszelkich granic w sobie, w czasie. Niejednoznaczny i dziwny stan umysłu jaki autorka opisała w jednej ze swoich sylw: „Życie pomiędzy światami. Życie w żywych i w umarłych. Pomiędzy wiejską pełnią i wielkomiejską pustką. W melodyjnej gwarze i w śląskim bełkocie. W głębi języka polskiego i w zarodku języka obcego. Życie nowe na moich rękach i przy piersi. Na autonomicznej wyspie i w zjednoczonej Europie, na krawędzi”.

Fragmenty Notatnika z wyspy po raz pierwszy ukazały się na łamach Dwumiesięcznika Kulturalnego Częstochowy „Aleje 3” w 2010 roku.

„Co za gwiazdami” — tomik delikatnie komponujący prozę z poezją jest zaproszeniem czytelnika na spotkanie z człowiekiem, tym obok. Zawarte w tomiku utwory noszą cechy szeroko pojętego humanizmu w różnych jego aspektach. Znajdziemy tu opowiadania o zwykłych ludziach, często w niezwykłych sytuacjach, z zaskakującymi puentami, które na długo pozostają w pamięci. Mimo, że pouczające, wolne są od nachalnej dydaktyki. Są różnorodne: wzruszają, bawią, lub zasmucają do łez.

Utwory poetyckie to wynik uważnej obserwacji otaczającej nas rzeczywistości i zanurzonych w niej ludzi, umiejętnie przelany na zbiory słów, którym Autorka nierzadko przydaje nowych znaczeń.

Książka zawiera ilustracje Danieli Ogończyk-Mąkowskiej.

Trzeba być mistrzem słowa, by namalować nim obrazy pachnące wiśnią i wanilią, wyzwolić wszystkie smaki na koniuszku języka osnute korzenną nutą, różaną wonią, goryczką cynamonu. Cykl opowiadań w wysublimowany sposób osadzony w dwudziestych latach lśniących rewii, odważnie obnażonych tancerek, przeplatany gęsto kulinarną poezją tworzy niepowtarzalny klimat, do którego powraca się z fascynacją i ciekawością dziecka w spiżarni pełnej łakoci. „W poszukiwaniu zagi­nionych smaków” to cykl dwunastu opowiadań, magiczna podróż w krainę smaków, będąca jednocześnie podróżą w czasie i podróżą wgłąb siebie. Każde opowiadanie przedstawia inną, niezależną historię o miłości, odrzuceniu, samotności czy poszukiwaniu własnej drogi.

Jest to książka napisana nie na temat. Prawdziwą jej treścią jest nierozłączna para: śmierć i miłość. Historia rozgrywa się na zamku w Kamieńcu Podolskim. Młody komendant twierdzy zatrzymuje się w niej zdążając na zbrojne spotkanie z Tatarami. Na drodze jego mrocznego przeznaczenia staje dziewczyna. W wizjach, roztaczanych przez ślepego kronikarza widzi przebieg bitwy, zakończonej klęską.

Jest rok 1980. Warszawa, Polska. Tymoteusz Szymański, absolwent trzeciej klasy liceum ogólnokształcącego rusza na poszukiwanie o rok starszej koleżanki, w której się podkochuje. Droga do ukochanej okazuje się jednak znacznie dłuższa i bardziej kręta, niż przypuszczał. Wiedzie przez ogarnięty strajkiem Gdańsk, zamieniony w twierdzę Uniwersytet Warszawski, milicyjny areszt i szpitalne łóżko. Trwa niemal dwa lata, ale czy Tymoteusz odnajdzie swoją Itakę?

„Oblężenie” to pasjonująca i trzymająca w napięciu opowieść o młodych ludziach mimowolnie uwikłanych w walkę z reżimem komunistycznym. Przywraca obraz tamtych mrocznych czasów z perspektywy tych, którzy szukali w życiu szczęścia niezależnie od epoki, w której przyszło im żyć. Dlatego powieści brak ortodoksji i patosu, z jakim często zwykło się przywoływać tamte czasy. Dlatego „Oblężenie” to historia inna niż pozostałe, autentyczniejsza.

Książka została opatrzona wstępem krytycznym pióra Jarosława Klejnockiego.

W swych wspomnieniach Jan Czekajewski (rocznik 1934) z humorem, czasami z ironią, ale i ze łzą w oku opisuje swoje przygody, najpierw w Polsce, będąc jeszcze dzieckiem, potem studentem, asystentem na Politechnice Wrocławskiej i na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, wreszcie początkującym biznesmenem w Polsce Ludowej. Następnie wspomina swą karierę naukową i wynalazczą w Szwecji i na koniec, sukces, który odniósł w Stanach Zjednoczonych. Dla Czytelnika ciekawym i pouczającym winno być to, że Janek Czekajewski osiągnął go nie mając żadnego kapitału i, jak to mówią Amerykanie, „podciągnął się na drabinie społecznej, posługując się sznurowadłem”. Między innymi ten właśnie fakt zaważył, że w roku 1989, w stanie Ohio, otrzymał wyróżnienie dla „Najlepszego Biznesmena Wysokiej Technologii”. Książka ta, będąca swego rodzaju pamiętnikiem, jest zbiorem migawek z życia Janka. Część z nich była opublikowana uprzednio w prasie emigracyjnej. Dla tych, którzy chcą oderwać się od biedy i przeciętności, Janek Czekajewski ma następującą radę: „Nie dajcie się przekonać, że coś jest niemożliwe”, a na pytanie o element własnej osobowości, który najmocniej w nim tkwi, odpowiada: „Nie pamięć, nie dokładność, nie wytrwałość, ale wyobraźnia!”.

Książka ta powstała na podstawie kilkuletnich doświadczeń w pracy z małymi dziećmi. Poczynione obserwacje zgromadzone w czasie prowadzonej terapii dzieci z różnymi zaburzeniami rozwoju pokazały, jak ważna jest w ich życiu prawidłowo funkcjonująca rodzina, wczesne wspomaganie rozwoju oraz właściwie dobrane przez fachowców metody terapii.

II wydanie powieści obyczajowej, która jest zbeletryzowaną autobiografią Autora obejmującą okres od lat dziecięcych w czasach okupacji po współczesność.

Jest to książka także do czytania we dwoje.

„Z wróżb ułożone” to antologia, na którą składają się dwa opowiadania: „Kluczyk” i „Misiek” oraz kilka wierszy. Jest to książka o życiu z domieszką, o życiu, które ma swoje podskórne tętno. Autorka przypomina, iż nic nie dzieje się ex machina, wszystko jest bowiem skutkiem, wszystko jest przyczyną. Pomieszczone w tomie opowiadania „Kluczyk” i „Misiek” można scharakteryzować także jako przypowiastki o odpowiedzialności, chęci zrozumienia własnych postaw i czynów. Literatura nie musi łagodzić obyczajów; wystarczy, że pobudza do myślenia. Z myśli bowiem rodzi się szczere działanie.

Książka jest V tomem w Bibliotece Debiutów.

W książce „Pielgrzym a buty” (składającej się z trzech części: Buty, Przeprośna Górka, Rzeczywistość w wirtualnych listach) Maria Guzik przedstawia ludzkie losy na tle transformacji ustrojowej po 1989 roku: „Ze składanych [przez pielgrzymów — red.] próśb byłoby można naprędce odtworzyć wiele losów.”

Autorka zauważa też zażarte spory polityczne i światopoglądowe, sięgające współczesności. „Przeprośna Górka… Przydałoby się takie symboliczne miejsce w naszym skłóconym kraju. Kto wie, gdzie tętni życie i potrafi w to miejsce przyłożyć ucho i spojrzeć w tym kierunku, może usłyszeć i zobaczyć wiele ciekawych rzeczy…” pisze autorka, jakby przedstawionymi dialogami chciała powiedzieć: oto Polska właśnie. Bo z tekstu wyłania się — jak to określił we wstępie krytycznym Arkadiusz Frania — „swoista Wieża Babel”.

Całość to próba zmierzenia się z zagadką bytu. Tytułowy pielgrzym jest także alegorią wędrówki przez życie.

Książka dostępna w oprawie miękkiej i twardej.

Książka „Miedzy słowami” to praca dyplomowa uczennicy częstochowskiego „Plastyka”. Składa się z dwóch części ze względu na charakter zawartych w niej tekstów. Różnią się one zarówno stylem pisania, jak i treścią. Są to myśli i refleksje osoby wkraczającej powoli w dorosłe, samodzielne życie. Książka mówi o tym, jak duży wpływ na młode osoby mają ludzie, których spotykają w swoim życiu. Jak bardzo dzisiejsza nowoczesność albo moda, a także filmy czy sytuacje, które są obecne w naszym życiu i których jesteśmy uczestnikami lub świadkami, decydują o tym, jacy jesteśmy. Książka zawiera również prace fotograficzne autorki.

Tomik zawierający utwory zarówno publikowane już we wcześniej wydanych tomikach tego autora, jak i zupełnie nowe.

Praca naukowa, w której autorka przedstawia cechy monografii bibliograficznych, odróżniające ten typ piśmiennictwa od innych rodzajów opracowań bibliograficznych i historycznoliterackich. Publikacja zawiera bogaty indeks osobowy (ponad 700 pozycji).